کتاب ابله

این کتاب توسط نویسنده معروف داستایوفسکی نوشته شده که از جمله شاهکار‌های وی به شمار می‌رود. کتاب درباره بی‌ارزش بودن صداقت از هر چیز دیگری در زمان فراگیری دروغ و فریبکاری را بیان می‌کند. این کتاب درک سرنوشت جهان را از طریق سرنوشت مردم‌هایش بیان می‌کند کی این دیدگاه ملی‌گرایان بزرگ است که باور داشتند انسانیت تنها با میراث ملی می‌تواند پیشرفت کند. این کتاب از یک سری حوادث ناگوار و پشت سر هم نوشته شده که توسط شخصیت‌های حساس پیش‌بینی شده و هیچ کدام بر اساس اراده پیشگیری نشده است. این کتاب مانند هر اثر دیگری بر پایه یک تفکر استوار است.

ناولیس درباره این کتاب می‌گوید:« این ایده آلی مقدم بر تجربه است و نیازی غیر مستقیم به بودن دارد.» شکوه و عظمت این کتاب از طریق وابستگی متقابل به قوانین متافیزیکی که باعث پیشرفت بشریت شده، نشان داده می‌شود. قوانین متافیزیک به این معنا هستند که انگیزه‌های عمیق انسانی همگی در روح انسان جای گرفتند که توانایی نشان دادن این انگیزه‌ها و تجلی آنها که آزادانه در اجتماع حضور دارند و از آنها جدایی ناپذیرند را بیان می‌کند.

روانشناسی چیزی جز طبیعت وابسته به وجود انسان نیست از این رو داستایوفسکی شخصیت‌های این رمان را بر اساس روانشناسی به عنوان نقطه شروع انتخاب نمی‌کند.

همچنین نویسنده معتقد است که تنها راه رستگاری و رسیدن جوانان به خوشبختی و آرزوهای خویش و در نهایت ساختن ملتی متحد و پر آرامش از کودکی آنها نشات می‌گیرد،بدین گونه میتوان در این رمان شخصیت‌های کودکانه کلیا و شاهزاده که خالص‌ترین شخصیت‌ها هستند و همچنین رمان برادران کارامازوف که نویسنده به دنبال پرورش ایده نیروهای بی پایان شفابخشی که در سادگی کودکانه وجود دارد نبوده است. این رمان مکانیسم اثر و هویت ذاتی‌اش را از این حقیقت می‌گیرد که خود این رمان، داستانی فرعی است که در مورد زندگی شخصیت‌های اصلی شاهزاده میشیکین ، که زندگی سرشار از ابهام دارد ، نوشته شده است . زندگی این شاهزاده به عنوان یک داستان فرعی در برابر ما قرار دارد که از لحاظ سمبولیک فناناپذیری او برای ما به وضوح در این رمان آشکار است . در حقیقت زندگی وی اندازه زندگی طبیعتی که او با آن رابطه عمیقی داشت ، فناپذیر است که حقیقت معنای درونی و روحانی را به زیبایی بیان میکند.

شاهزاده در طول زندگی خود به استثنایی اشتباهات متعددش، و ویژگی‌های پرهیزکارانه‌ای که در رفتارش نشان می‌داد به درستی نشان می‌دهد که حتی در بهترین لحظات زندگیش بی‌هدف بود به طوری که خود را بی کفایت می‌دانست. علاوه بر اینکه به خود و اطرافیان نزدیکش احساس فناناپذیری دست میداد بلکه باید می‌دانست فناناپذیری طبیعت به معنای کامل بودن آن نیست بنابراین زندگی واقعی با معنای فناناپذیری،  تفاوت زیادی دارد ، زیرا مردم دراین دیدگاه زندگی میکنند که زندگی فناپذیر است و تنها برخی ویژگی های انسان از جمله روح ، انرژی و شخصیت انسان فناناپذیر است .