هدیه

معرفی کتاب هدیه

کتاب «هدیه» از امیرهوشنگ ابتهاج شاعر نامدار معاصر است که داستان جالبی را پشت عنوان خود روایت می کند. این کتاب مجموعه ای از بهترین اشعار ابتهاج است که توسط خود شاعر با دقت انتخاب شده است و در سال 1348 به خانم هما عالم، همسر عموی مهربان ابتهاج هدیه شده. این کتاب هم اکنون توسط بنیاد دکتر محمود افشار در اختیار همه دوستداران شعر و ادبیات قرار گرفته است و هدیه ای بی نظیر برای کسانی است که عاشق شعر هستند. این کتاب نه تنها مزین به اشعار زیبای ابتهاج است، بلکه خوشنویسی هنرمند سرشناس عبدالله فرادی را نیز در خود جای داده و یک اثر هنری خاص و قابل توجه به شمار می آید. با خواندن اشعار الهام بخش سایه (هوشنگ ابتهاج) و تحسین خط زیبای فرادی، خوانندگان می توانند خود را در یک تجربه خواندنی لذت بخش و روحی غرق کنند.

آثار ه.ا.سایه را  در بهترین کتاب های شعر هوشنگ ابتهاج ببینید.

درباره نویسنده کتاب هدیه

امیر هوشنگ ابتهاج روز یکشنبه ۶ اسفند ۱۳۰۶ در رشت متولد شد. پدرش آقاخان ابتهاج از از مردان سرشناس رشت و مدتی رئیس بیمارستان پورسینای این شهر بود و پدربزرگ او «ابراهیم ابتهاج الملک» گرکانی و مادربزرگش اهل رشت بودند. پدربزرگش مسئول گمرک بود و در زمان تسلط جنگلی ‌ها بر جنگل کشته شد. او دوران ابتدایی خود را در رشت، و دبیرستان خود را در تهران گذراند و اولین دفتر شعر خود را با نام «نخستین نغمه ها» در همان دوران دبیرستان منتشر کرد. عشق آن روزهای امیرهوشنگ، «گالیا» نام داشت. دختری ارمنی که در رشت زندگی می کرد و مخاطب شعرهای ابتهاج شده بود. بعدها که ایران غرق خون ‌ریزی و جنگ و بحران شد، ابتهاج شعری به نام «دیرست گالیا…» با اشاره به همان روابط عاشقانه‌ اش در گیر و دار مسائل سیاسی سرود. ابتهاج فعالیت ‌های ادبی خود را از انجمن ادبیات مدرسهٔ تمدن آغاز کرد و با شاعران هم‌ نسل خود مانند احمد شاملو، فریدون مشیری و.. در آنجا آشنا شد. او شاعری در قرن بیستم بود، بخش زیادی از عمر خود را در ایران گذراند و بسیاری از تحولات سیاسی، فرهنگی و ادبی کشور را تجربه کرد. تخلص شعری ابتهاج، «ه.ا.سایه» است به همین سبب او در میان مردم و شعر دوستان به نام سایه نیز مشهور است. ابتهاج در مورد دلیل انتخاب این تخلص می ‌گوید: «حروف و کلمات برای من رنگ دارند. «ر» خاکستری، «گ» نارنجی و «ج» سیاه است. «ی» کلمات برایم سرد و گرم ‌اند. سایه کلمه‌ ای سرد است. گلابی کلمه ‌ای گرم. به‌ گمان من، در کلمه سایه یک مقدار آرامش و خجالتی ‌بودن و فروتنی و بی‌ آزار بودن هست. این ‌ها برای من جالب بود و با طبیعت من می ‌ساخت. خود کلمه سایه از نظر حروف الفبا حرف نرم بدون ‌ادعایی است. در آن نوعی افسوس است و ذات معنای این کلمه، نوعی افتادگی دارد در مقابل خشونت و حتی می‌ شود گفت وقاحت»

آثار ابتهاج شامل دو سبک شعر کلاسیک و مدرن است و او را یکی از برجسته ترین شاعران معاصر ایران می دانند. از آثار شاخص او می توان به «کوچه شبانه»، «هنر قدم گذاشتن در زمان»، «سیاه و سفید»، «شاید»، «داستان»، «بال های کبوتر»، «اعداد» و «قرمز» اشاره کرد. او همچنین مجموعه ای از غزلیات خود را منتشر کرد که از بهترین غزل های زمان خود به شمار می روند. ابتهاج علاوه بر کار ادبی، به موسیقی نیز می پرداخت. وی در سال 1401 در گذشت.

برای مطالعه ی بیشتر درباره ی این شاعر، هوشنگ ابتهاج-آثار و زندگینامه را بخوانید.

بخشی از کتاب هدیه

امشب به قصه دل من گوش می کنی

فردا مرا چو فصه فراموش می کنی

این در همیشه در صدف روزگار نیست

می گویمت ولی تو کجا گوش می کنی

دستم نمی رسد که در آغوش گیرمت

ای ماه با که دست در آغوش می کنی

در ساغر تو چیست که با جرعه نخست

هشیار و مست را همه مدهوش می کنی

می جوش می زند به دل خم بیا ببین

یادی اگر ز خون سیاووش می کنی

گر گوش می کنی سخنی خوش بگویمت

بهتر ز گوهری که تو در گوش می کنی

جام جهان ز خون دل عاشقان پر است

حرمت نگاه دار اگر نوش می کنی

سایه چو شمع شعله در افکنده ای به جمع

زین داستان که با لب خاموش می کنی