چرا دنیا به انسان شناسان نیاز دارد

انسان شناسی چگونه می تواند کمک کند تا معضلات کلان جهانی ازقبیل فجایع اقلیمی و زیست محیطی، بحران های مهاجرت و پناهجویی، شدت گرفتن سیاست های هویت گرا، و نگرانی ها درباره پیشرفت های سریع تکنولوژی حل شوند؟ اصلاً چرا دنیا به انسان شناسان نیاز دارد؟ در کتاب چرا دنیا به انسان شناسان نیاز دارد، انسان شناسان برجسته سؤالاتی را مطرح کرده اند، انسان شناسانی که دهه ها دانش و مهارت های انسان شناسانه خود را در حیطه هایی ازقبیل جهانی سازی، رهیافت مسئله آلودگی هوا، خلاقیت اجتماعی، فناوری های نوظهور، انرژی‌های تجدیدپذیر، تغییرات سازمانی، طراحی و تحولات بین المللی به کار بسته اند.

کتاب حاضر در سطحی گسترده تر می کوشد تا سبک و سیاقی را که بر علم انسان شناسی از آغاز قرن نوزدهم حاکم بوده مجدداً بازسازی کند. عموماً باور بر این است که انسان شناسی به واسطه تمرکز بر مکان های کوچک و دورافتاده و طرح های پژوهشی غیرمتعارف قادر نیست که مسائل حقیقی را حل کند، و بسیاری از خودِ انسان شناسان هم مراقب بودند که دانش انسان‌شناسی را در خارج از مطالعات دانشگاهی به کار نبرند.

به این ترتیب، پیش از معرفی موجز و مفصل پیش زمینه های کتاب حاضر و فصل های آن، این نوشته در بدو امر تصویر غلطی را بررسی می کند که از انسان شناسی شکل گرفته است، بعد به تاریخچه بحث انگیز قواعد آن (خصوصاً در رابطه با جنبه های کاربردی اش) می پردازد، و درنهایت این پندار باطل را رد می کند که می گوید انسان شناسی علمی جالب اما نه چندان مفید است. ما خواهان این هستیم که انسان شناسی در ورای توصیف پدیده هایی حرکت کند که از منظر دانشگاهی جالب توجه هستند و به سمتی برود که طلایه دار تغییر و تبدیل به سمت احسن باشد.