خرس‌های رقصان

خرس‌های رقصان که باز به خون روی می‌آورند ناله سر می‌دهند. خرس‌ها از علتِ رنجشان رها شده‌اند اما از خودِ رنجشان نه و همین آنها را به عادت‌های سابقشان بازمی‌گرداند. همچنان دربرابر هر دردی به رقص درمی‌آیند. رقص خرس‌ها که تمام شود به چیزی بدل خواهند شد و به هر چیزی بدل شوند همان تعیین‌کننده‌ی شکل نوِ دنیای ما خواهد بود.بخشی از کتاب خرس‌های رقصان:

خرس‌ها، پس از به ‌هوش ‌آمدن، چند روزِ اول را در غاری کوچک می‌گذرانند که کارکنان پارک مخصوصاً برای آن‌ها کنده‌اند. به گفته‌ی دیمیتار ایوانف خرس‌ها قبل از آن‌که آزاد شوند «باید به بوهای جدید، مکان جدید و غذای تازه عادت کنند. پیش از آن‌که رهایشان کنیم، چند روزی بهشان فرصت می‌دهیم تا با این ‌چیزهای جدید کنار بیایند.
آزادی برای خرس‌ها مثل شوک است،‌ پس نمی‌شود یکهو از قفس آزادشان کرد و در جنگل به امان خدا ول‌شان کرد. باید چند روز فرصت داشته باشند تا با آزادی‌شان کنار بیایند.
آزادی یعنی مخاطرات جدید، صداهای نو،‌ بوهای نامنتظر،‌ غذاهای نو. آزادی برای آن‌ها ماجراجوییِ بزرگی است.